Mądrości Pana Turgieniewa

                                      "Nową wiarą serce napełniłem
                                       I znów duszą jak dziecko się stałem:
                                       I spaliłem wszystko, co wielbiłem,
                                       Uwielbiłem wszystko, co spalałem"
                                                      
                                                                   - Iwan Turgieniew, "Szlacheckie gniazdo"

Powyższe słowa były mi towarzyszem przez wiele długich lat, by niespodziewanie rozpłynąć się jakby w powietrzu na kształt amnezji- bo nie dość, że zapomniałem o ich brzmieniu, to do tego zupełnie nie mogłem przypomnieć sobie źródła ich pochodzenia. Aż tu nagle... Voila!

Frazy takie jak te mają wielką moc. Mądrość. Zwłaszcza, gdy przyglądasz się swemu życiu na zasadzie "tu i teraz"... mając jednak świadomość absolutu spraw gdzieś w tyle. Taki rodzaj drogowskazu zawsze otwiera ci szerszą perspektywę. Spróbuj narodzić się codziennie na nowo, każdego jednego poranka. Powstań, nie trzymając kurczowo i ze strachem rzeczy, które przyzwyczaiłeś się rozważać w kategoriach "stałości". Bo stałość nie jest tutaj żadną poprawną odpowiedzią...

Myślę, że palenie za sobą mostów jest w zasadzie dobrą rzeczą- takim błogosławieństwem. Dzięki temu masz przynajmniej pewność jednego: zawrócić zwyczajnie nie możesz, więc jedynym rozwiązaniem jest droga przed tobą. Zawierająca znak z napisem: PROGRES.