Każdy ma swoją burzę...

                     suchy szept

                     nie za bardzo podniosły lirycznie

                     bo nie jesteś dwudziestoletni

                     wyruszający w świat na oklep

                     lecz taki ktoś byle jaki

                     w drugiej połowie życia

                     trochę poeta a bardziej przechodzień

                     pod powiekami kurz

                     a ten upór coraz bardziej z przyzwyczajenia

                     nie wypada inaczej

                     tylko poprzez ten suchy szept

                     wypowiedzieć te kilka kilkanaście słów

                     które chcesz by do kogoś tam dotarły.

                                                  - Andrzej Szmidt, „Szczoteczka do sumienia”, 1984 r.

Każdy ma swoją burzę. Znów obojętnieję. Na wszystko i cokolwiek. Tak, chyba mam już dosyć. Zakładam słuchawki, by nie słyszeć niczego poza dźwiękami muzyki- i idę... Mijam twarze, mijam ciała- widzę je, ale wcale nie chcę zauważać. Moją paranoją staje się unikanie, odwracanie wzroku… bo przecież wszystko musi być zawsze ok., prawda?

Nie mam już czasem siły. Muszę stąd po prostu wyjechać, z tego miasta zatrutego ludzką chorobą...